چند حرفه حقوقی در چند کشور
چندین کشور که در ابتدا دو یا چند حرفه حقوقی داشتند ، پس از آن حرفه های خود را در یک نوع وکیل ادغام کرده یا به هم پیوند داده اند. [18] [19] [20] [21] اکثر کشورهایی که در این دسته قرار دارند ، کشورهای کامن لا هستند ، اگرچه فرانسه ، یک کشور دارای حقوق مدنی ، حقوقدانان خود را در 1990 و 1991 در پاسخ به رقابت انگلیس و آمریکا ادغام کرد. [22] در کشورهایی با حرفه های ادغام شده ، معمولاً یک وکیل مجاز است تمام یا تقریباً تمام مسئولیت های ذکر شده در زیر را انجام دهد.
استدلال شفاهی در دادگاه
استدلال در مورد پرونده موکل در برابر قاضی یا هیئت منصفه در دادگاه ، استان سنتی وکیل دادگستری در انگلستان و استرالیا و وکیل مدافعان در برخی حوزه های حقوق مدنی است. با این حال ، مرز بین وکلا و وکلای دادگستری تکامل یافته است. در انگلستان امروز ، انحصار وکالت فقط دادگاه های تجدیدنظر را تحت پوشش قرار می دهد و وکلا باید مستقیماً با وکلای دادگستری در بسیاری از دادگاه های محاکمه رقابت کنند. در کشورهایی مانند ایالات متحده ، که حرفه های حقوقی را با هم ادغام کرده اند ، وکلای محاکمه ای وجود دارند که در رسیدگی به پرونده ها در دادگاه تخصص دارند ، اما وکلای محاکمه مانند وکلا انحصار قانونی ندارند. در برخی از کشورها ، طرفین دعوا این اختیار را دارند که به نفع خود یا با یکدیگر بحث کنند. معمول است که طرفین دعوا در دادگاههای خاصی مانند دادگاههای دعاوی کوچک بدون نمایندگی ظاهر شوند. در واقع ، بسیاری از اینگونه دادگاه ها به وکلا اجازه نمی دهند که برای موکلان خود صحبت کنند ، تا بتوانند برای همه شرکت کنندگان در یک پرونده کوچک پول پس انداز کنند. در کشورهای دیگر ، مانند ونزوئلا ، هیچ کس نمی تواند در برابر قاضی حاضر شود مگر اینکه توسط وکیل نمایندگی شود. مزیت رژیم اخیر این است که وکلا با آداب و رسوم و رویه های دادگاه آشنا هستند و سیستم حقوقی را برای همه افراد درگیر کارآمدتر می کنند. احزاب بدون نماینده اغلب به اعتبار خود آسیب می رسانند و یا دادگاه را در نتیجه بی تجربگی خود کند می کنند.