کارشناس حقوقی
به اول، یک قاعده وجود داشت که افراد باید پرونده های خود را اقامه کنند ، که به زودی با افزایش تمایل افراد برای درخواست کمک از "دوست" ، کنار گذاشته شد. با این حال، در اواسط قرن چهارم ، آتنی ها درخواست عمدی یک دوست را رد کردند. دوم ، یک مانع جدی تر ، که متکلمان آتنی هرگز به طور کامل بر آن غلبه نکردند ، این قانون بود که هیچ کس نمی تواند برای دفاع از علت دیگری هزینه ای بپردازد. این قانون در عمل به طور گسترده نادیده گرفته شد ، اما هرگز لغو نشد ، به این معنی که سخنوران هرگز نمی توانند خود را به عنوان متخصص یا کارشناس حقوقی معرفی کنند. آنها مجبور بودند از این داستان حقوقی حمایت کنند که آنها فقط یک شهروند عادی بودند و به طور رایگان به یک دوست خود کمک می کردند و بنابراین هرگز نمی توانستند مانند یک همکار مدرن خود در یک حرفه واقعی سازماندهی شوند - با انجمن ها و عناوین حرفه ای و همه زرق و برق. بنابراین، اگر کسی این تعریف را برای افرادی که می توانند حرفه وکالت را به صورت آشکار و قانونی انجام دهند ، محدود کند ، اولین وکیل باید خطیب روم باستان باشند.
رم باستان
قانونی که در سال 204 قبل از میلاد وضع شد ، مدافعان رومی را از دریافت هزینه منع کرد ، اما این قانون به طور گسترده نادیده گرفته شد. ممنوعیت هزینه ها توسط امپراتور کلادیوس لغو شد ، که وکالت را به عنوان یک حرفه قانونی کرد و به مدافعان رومی اجازه داد تا اولین وکلائی باشند که می توانند آشکارا فعالیت کنند - اما او همچنین سقف کارمزد 10،000 sesterces را تعیین کرد. ظاهراً این پول چندانی نبود. طنزهای Juvenal شکایت کردند که هیچ پولی برای کار به عنوان یک وکیل مدافع وجود ندارد.