قاضی
قاضی شخصی است که به تنهایی یا به عنوان بخشی از هیئت قضات بر رسیدگی های دادگاه ریاست می کند. قاضی تمامی شهود و هر مدرک دیگری را که از سوی وکلای دادگستری یا وکلای دادگستری ارائه می شود استماع می کند و اعتبار و استدلال طرفین را ارزیابی می کند و سپس بر اساس تفسیر آنها از قانون و قضاوت شخصی خود در پرونده حکم صادر می کند. از یک قاضی انتظار می رود که محاکمه را بی طرفانه و معمولاً در دادگاه علنی انجام دهد.
اختیارات، وظایف، روش انتصاب، انضباط و آموزش قضات در حوزه های قضایی مختلف بسیار متفاوت است. در برخی از حوزه های قضایی، ممکن است اختیارات قاضی با هیئت منصفه تقسیم شود. در سیستم های تفتیش تحقیقات جنایی، یک قاضی ممکن است یک قاضی بازپرس نیز باشد. رئیس دادگاه اطمینان حاصل می کند که تمام مراحل دادگاه قانونی و منظم است.
کارکرد
وظیفه نهایی قاضی حل و فصل دعوای حقوقی به شیوه ای نهایی و قانونی علنی با توافق با طرف های عمده است. قضات قدرت دولتی قابل توجهی را اعمال می کنند. آنها می توانند به مقامات پلیس، نظامی یا قضایی دستور دهند که بازرسی، دستگیری، حبس، توقیف، بازداشت، توقیف، تبعید و اقدامات مشابه را انجام دهند. با این حال، قضات همچنین به منظور اطمینان از سازگاری و بی طرفی و اجتناب از خودسری، بر اجرای رویه های محاکمه نظارت می کنند. اختیارات یک قاضی توسط دادگاه های بالاتر مانند دادگاه های تجدید نظر و دادگاه های عالی بررسی می شود.
دادگاه معمولاً دارای سه کارمند اصلی دادگاه آموزش دیده قانونی است: قاضی، دادستان و وکیل مدافع. نقش قاضی در سیستم های حقوقی متفاوت است. در یک سیستم خصومت‌آمیز (مشترک قانون)، همانطور که در ایالات متحده و انگلیس عمل می‌کند، قاضی به‌عنوان یک داور بی‌طرف عمل می‌کند و عمدتاً از رویه صحیح اطمینان می‌دهد، در حالی که دادستان و دفاع پرونده خود را به هیئت منصفه که اغلب از شهروندان عادی انتخاب می‌شوند، ارائه می‌کنند. حقیقت یاب اصلی هیئت منصفه است و قاضی سپس حکم را نهایی می کند. با این وجود، در پرونده‌های کوچک‌تر، قضات می‌توانند بدون رسیدگی به محاکمه هیئت منصفه، احکام اجمالی صادر کنند.