وکل و مشاوره متخصص حقوق

وکیل در مشهد

در سنگاپور، رویکرد گسترده ای برای تعیین اینکه آیا یک تصمیم گیرنده از قدرت خود برای یک هدف نامناسب استفاده کرده است یا خیر اتخاذ شده است. در دادگاه عمومی علیه پیلای م.م. (1977)، متهم به دلیل رانندگی با ماشین خود به یک منطقه ممنوعه ایجاد شده تحت طرح صدور مجوز منطقه سنگاپور بدون پرداخت هزینه لازم برای انجام این کار، برخلاف قوانین وسایل نقلیه موتوری (منطقه محدود و مجوزهای منطقه) متهم شد. 1975 که توسط وزیر ارتباطات به موجب قانون ترافیک جاده ای صادر شده بود. پاسخ دهنده استدلال کرد که قوانین نامعتبر است زیرا این قانون فقط به وزیر اجازه می دهد تا قوانینی را برای تنظیم ترافیک جاده ای وضع کند و هزینه دریافت نکند. دادگاه عالی اعلام کرد که وزیر از اختیارات قانونی که به او داده شده تجاوز نکرده است زیرا هدف اصلی قوانینی که وضع کرده بود با هدف قانون، یعنی تنظیم ترافیک در جاده ها مطابقت دارد. اخذ هزینه از رانندگانی که وارد منطقه ممنوعه می شدند صرفاً برای این منظور اتفاقی بود. از این رو، در سنگاپور به نظر می رسد که تصمیم گیرنده در صورت اعمال قدرت قانونی برای هدفی که عارض با هدف قانونگذاری است، غیرقانونی عمل نمی کند.

در مواردی که تصمیم گیرنده برای اهداف متعدد، اعم از مناسب و نادرست، از قدرت استفاده می کند، تا زمانی که هدف غالبی که قدرت برای آن اعمال شده است، تصمیم گیرنده غیرقانونی عمل نکرده باشد. برای اینکه اعمال قدرت تصمیم گیرنده با موفقیت مورد اعتراض قرار گیرد، باید نشان داده شود که هدف غیرقانونی هدف اصلی بوده است و نه فقط چیزی که تصمیم گیرنده به آن فکر کرده است.

قید اختیار
مقاله اصلی: محدودیت اختیار در حقوق اداری سنگاپور
اعمال سخت سیاست
تصمیم یک مقام عمومی ممکن است مورد اعتراض قرار گیرد اگر آن مقام با پایبندی بیش از حد سختگیرانه به سیاستی که برای ساختاربندی اختیار خود طراحی کرده است، اعمال اختیار خود را محدود کرده باشد. برای مقامات دولتی مشروع است که سیاست‌هایی را تنظیم کنند که «از نظر قانونی به اعمال اختیاراتشان مرتبط باشد، مطابق با هدف قانون‌گذاری مقتدر، و نه خودسرانه، دمدمی مزاج یا ناعادلانه». با این حال، مقامات باید بسته به مورد در دست، در خروج از سیاست های خود آزاد باشند. این یک قاعده کلی است که "هر کسی که باید از صلاحدید قانونی استفاده کند نباید گوش خود را به روی یک درخواست ببندد" و یک مقام باید همیشه مایل باشد به هر کسی که حرف جدیدی برای گفتن دارد گوش دهد.