وکل و مشاوره متخصص حقوق

وکیل در مشهد

بی طرفی
مقاله اصلی: دکترین سوگیری در حقوق سنگاپور

یکی از عناصر دوگانه عدالت طبیعی، قاعده ضد تعصب یا nemo iudex in causa sua است، به این معنی که هیچ کس نباید در امر خود قاضی باشد. این قانون تضمین می‌کند که تصمیم‌گیرندگان به گونه‌ای که مانع از بررسی واقعی و منصفانه استدلال‌ها یا شواهد ارائه‌شده توسط طرف‌ها شود، تعصب یا تعصب نداشته باشند. تعصب ممکن است واقعی، منتسب یا آشکار باشد.
تعصب واقعی

در صورتی که بتوان نشان داد که در تصمیم گیری تحت تأثیر جانبداری یا تعصب قرار گرفته است، یا در واقع به نفع یا علیه یک طرف تعصب داشته است، تصمیم گیرنده در واقع مغرض تلقی می شود. سوگیری واقعی توسط یک تصمیم گیرنده باید بر اساس توازن احتمالات ثابت شود، و اگر این امر محقق شود به طور قطعی تصمیم را مخدوش می کند. با این حال، درخواست ها و اعتراضات مبتنی بر سوگیری واقعی بسیار نادر است زیرا اثبات سوگیری واقعی اغلب بسیار دشوار است. قانون اجازه نمی دهد که یک قاضی در مورد تأثیرات خارجی که بر ذهن او تأثیر می گذارد سؤال شود، زیرا «سیاست قانون کامن لا محافظت از اصحاب دعوا است که می توانند بار کمتری از نشان دادن خطر واقعی جانبداری را بدون نیاز به نشان دادن این موضوع بر عهده بگیرند. چنین سوگیری در واقع وجود دارد».

در چی سیوک چین علیه دادستان کل (2006)، [159] وکیل متقاضیان ادعا کرد که قاضی به دلیل تعصب واقعی گناهکار بوده و از او خواسته است که از خود استعفا دهد. قاضی درخواست را رد کرد زیرا دلایل حمایتی را ضعیف می‌دانست و احساس می‌کرد که یک ناظر منصف و منطقی به سختی به این نتیجه می‌رسد که او نمی‌تواند مانند یک قاضی دیگر درباره موضوعاتی که پیش روی او قرار می‌گیرد تصمیمی عینی و بی‌طرف بگیرد.